Leven en dood, mijn kleine prinses.

Leven en dood, Zo dicht bij elkaar. Het ene vreugdevol het ander pijnlijk.

Afscheid nemen van wat dan ook gaat bijna altijd gepaard met verdriet, loslaten en rouw.

En iedereen gaat er anders mee om. De ene huilt de ander sluit zich af. Of het nu een dier is of een mens het doet pijn hoe dan ook. Geef elkaar de ruimte hierin om het op zijn/ haar manier te doen.

Rouwen heeft tijd nodig

Kunnen wij het dier of de mens ook daadwerkelijk in liefde loslaten. Toestaan dat het mag gaan. Dat het echt vrij is. Als je dat niet doet ontneem je de ziel de vrijheid om werkelijk te gaan.

Het zal blijven hangen in een tussenfase die voor niemand fijn is.

Of willen we het bij ons houden, vasthouden zodat we denken dat het minder pijn doet als ze nog even bij ons blijven.

Is dat humaan, nee ik denk het niet. Ik geloof niet dat we het dier hoeven te laten lijden. Dat wij de keuze voor hun kunnen maken. Dat het genoeg is geweest en dat ze mogen gaan in vrede en liefde. Hoe pijnlijk dat ook is voor de mens. Dat is liefde.

In het geval van het dier mogen wij onszelf als mens opzij zetten en niet denken wat wij willen maar wat oprecht in het belang is van het dier.

Een dier geeft het aan als het zijn of haar tijd is. Het wil graag bij je zijn wordt aanhankelijker. Het eten en spelen wordt minder enzovoort.

Wacht niet tot het echt lijden wordt maar neem afscheid op jouw manier in liefde en zachtheid ga nog fijne dingen doen samen, als dat nog kan, waarvan je weet dat je dier daar altijd van genoot. Houdt het dier vast als het over gaat spreek het toe, zeg dat je van hem/haar houd en vooral bedankt het dier voor alles wat hij/zij jou gegeven heeft

Zo ben ik het met mijn allerliefste kleine prinses aan het doen. Nog een keer naar het bos, nog een keer zwemmen enz.

Het is bijna tijd. Het rouwproces is al begonnen het afscheid nemen ook.

Als de tijd daar is mag ze bij mij zijn dicht bij mijn hart zodat ze via mijn licht de weg naar boven vind.

In liefde

Nicole