Het leed én de liefde van het paard.
- kramernicole42
- 11 jul
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 12 jul
Het stille lijden.
In deze blog deel ik: Het leed én de liefde van het paard. Wat sommige paarden moeten ondergaan is hartverscheurend. Hoe luisteren, liefde en respect het verschil maken. Voor Morrin. Voor elk paard wat geen stem heeft.
Soms zie je iets wat je eigenlijk niet wilt zien. Ik zat een beetje doelloos op facebook te scrollen, ook zo iets he, zie ik een filmpje voorbij komen van paarden waarvan de voorvoeten op klossen stonden met kettingen om hun voorbenen. Ik wist al dat dat bestond maar om het dan zo te zien. De angst en de leegte in de ogen van het paard. En zo is er nog veel meer paardenleed wat ik maar niet zal opnoemen hier. Tja dat doet toch wel wat met mij. En ik vind er zeker iets van. Het ergste vind ik dat dit nog steeds mag en kan. Alsof het paard geen wezen is. Dat het geen stem is en geen ziel heeft.
Wat het met mij doet.
Machteloos voel ik mij dan. Het paardenleed raakt me. Die paarden zijn letterlijk gebroken, dan bedoel ik niet fysiek (alhoewel het voor het paardenlichaam niet gezond is om in die houding te staan of te lopen) maar hun ziel en geest zijn gebroken.
Machteloos zijn ze ze kunnen zich letterlijk niet meer verzetten. Een scherp bit erin, waardoor elk verzet wat ze tonen pijn doet. Staartbenen die breken door de rare houding. Alleen omdat er sommige (gelukkig niet iedereen) mensen zijn die geen respect hebben voor het paard. Die hun eigen verlangen belangrijker vinden.
Het paard zien als een object, waar ze mee willen pronken, gebruiken als dat ze hun tandenborstel gebruiken. Mijn hart huilt dan, dan huil ik de tranen van elk paard wat niet met respect wordt behandeld. Niet wordt behandeld vanuit liefde. Niet luisterend naar het paard, wat het te vertellen heeft.
Hoe het anders kan
Je kunt zo'n ontzettend mooie band opbouwen met je paard vanuit wederzijds respect, luisterend naar elkaar, elkaar vertrouwen. Een relatie waarin je niet dwingt. Dan zal het paard alles voor je willen doen. Ze zijn graag bij je. Ook ik heb dit mogen leren, in dit geval van Morrin.
Morrin - mijn leermeester
Ik merk het bij mijn eigen paard, ze is zo ontzettend dankbaar dat ik niet meer op haar rijd. Ze kan mij fysiek niet meer dragen. (heeft problemen bij haar schoft en een zenuw) Als ik het toch zou vragen, zou ze het doen - uit liefde voor mij. Maar haar lichaam zou het niet houden. Ze zou letterlijk door haar hoeven zakken en steeds meer pijn krijgen. Wie ben ik om te zeggen: ik ga toch op jou zitten, pijn of geen pijn? Dan gaat het erom wat ik wil, niet om wat zij nodig heeft. Ook luister ik naar de paarden van anderen als hun eigenaar daarom vraagt. https://www.nicolekramer.nl/paardenhealing
NEE uit liefde voor haar en uit respect met dat wat ze aangeeft doen we nu andere dingen, zoals wandelen, knuffelen, borstelen en gewoon zijn. Ik merk dat onze band elke dag sterker wordt. Doordat ik bij mijzelf ben in mijn lijf, dan ontstaat er verbinding zonder controle en zonder dwang. Zo kan het ook. Ik heb haar gisteren letterlijk beloofd dat er nooit meer iemand op haar rug gaat zitten om te rijden.
Een moment op haar voorwaarden.
We hebben in augustus een fotoshoot staan waarin ik een foto wil maken op haar rug, met een mooie jurk, al jaren een droom van mij. Ik heb toestemming van Morrin https://www.nicolekramer.nl/morrin gekregen, had ze nee gezegd dan was er geen discussie en hadden we het anders gedaan. Want ook hier geldt dat ik niet over haar grenzen wil gaan ook niet voor een foto. Ik hoop dat ik zo een voorbeeld voor anderen kan zijn, want dat wij beter mogen gaan luisteren naar de paarden is duidelijk.
Hun stem, hun ziel.
Paarden zijn voelende wezens. Ze hebben een ziel. Grenzen. Gevoel. En een hart. Een stem - als je durft te luisteren. Ze zijn hier bij ons op aarde om ons te helpen, te spiegelen en vanuit liefde te dienen. Laten we hun stem weer horen. Niet alleen met ons hoofd, maar met ons hart. En gelukkig zijn er zeker ook mensen die dit al doen!
Heling en herstel bij trauma. Wat ik kan betekenen voor een paard met trauma.
Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen hoeveel trauma sommige paarden met zich meedragen. Ze zijn het vertrouwen kwijt - in de mens, en vaak ook in zichzelf. Maar ook als jij een paard hebt wat trauma heeft opgelopen door welke reden dan ook is het mogelijk om dit te herstellen.
Het paard kan het vertrouwen in de mens weer hervinden, mits er vanuit liefde, rust en geduld weer met hem wordt omgegaan. Toch blijft het trauma vaak in het systeemaanwezig. Dat kan zich op allerlei manieren uiten: in gedrag, lichaam of in onverklaarbare reacties. Door het paard de ruimte te geven om te helen (want bij diep trauma is één healing vaak niet voldoende), kan er langzaam aan weer balans ontstaan - van binnenuit.
Los Cabballos Luna in Spanje - opvangplek voor vergeten paarden.
Wil je eens zien hoe liefde en zorg écht een verschil maken voor paarden in nood? Kijk dan eens naar Los Cabalos Luna in Andalusïe.https://paardinnoodspanje.nl/
Zij vangen Spaanse paarden op die zijn gedumpt, verwaarloost of afgedankt. Paarden die langs de weg liggen, hun benen vastgebonden. Uitgemergeld voor de kar lopen, sommige met gebroken benen of open wonden. Bij Luna krijgen deze paarden een tweede kans en mogen ze heerlijk op een heel groot stuk grond gewoon paard zijn en herstellen. En: je kunt al een paard adopteren voor geloof ik € 10 per maand. Waar ze hooi, medicijnen enzovoort van kopen.
Nicole, voor de stem van het stille paard.
Let op dit is schokkend , hier springen de tranen letterlijk van in je ogen. Maar het MOET onder de aandacht gebracht worden.
Comments