Als de wind fluistert: leven met voelbare energieën.

Als de wind fluistert: leven met voelbare energieën.

Soms voel ik het ineens, uit het niets. Als de wind fluistert: leven met voelbare energieën.

Een zucht van wind in een kamer waar geen ramen openstaan. een zachte aanraking langs mijn huid, alsof iets of iemand heel even bij me is, dit ervaar ik het meest als ik rustig ergens zit tijdens mijn meditatie of gewoon op de bank bij het televisie kijken.

Ik voel al heel lang energieën om me heen. Soms subtiel, nauwelijks merkbaar. Soms krachtig, als een beweging die door me heen waait. Dit gebeurd vaak als ik aan het werk ben in mijn praktijk. Het is niet eng of zwaar - eerder als een fluistering die zegt": "ik ben hier".

In de loop van de tijd ben ik gaan herkennen wat licht is en wat niet. Positieve energie voelt als ruimte, rust, zachtheid. Alsof mijn hart iets meer open mag. Het voelt vertrouwd. Zwaardere energie voelt juist wat drukkend, onrustig of zelfs kil - dan weet ik dat ik mag bijsturen, grenzen zetten, helder zijn.

Wat ik nog niet altijd weet, is wie of wat er precies bij me is. En dat is oké. Soms is er geen naam, geen verhaal, alleen de ervaring. Een aanwezigheid. Een windvlaag die niets hoeft uit te leggen, maar iets in mij aanraakt. Het voelt altijd vertrouwd, te weten dat je het niet alleen hoeft te doen.

Misschien herken jij het ook een plotselinge tinteling. Een gevoel van 'niet alleen zijn'. Een moment van diepe rust terwijl er niemand fysiek bij je is. https://www.inspirerendleven.nl/jij-bent-een-energieveld-zo-kun-je-je-eigen-energie-voelen/

Ik geloof dat er meer is dan we kunnen zien. Lichtwezens, gidsen, liefdevolle energieën - of hoe je ze ook wilt noemen - komen wanneer we luisteren. Wanneer we vertragen. Wanneer we ons openstellen voor wat er zachtjes op de deur klopt.

En soms is dat niet meer dan een fluistering.

Een briesje.

Een zachte aanraking van het onzichtbare.

En precies dat maakt het zo echt.

Wat mij geholpen heeft, was leren luisteren voorbij de woorden. In het vertrouwen blijven, dat het niet eng was. Niet proberen te begrijpen met mijn hoofd, maar te voelen met mijn hart en mijn huid. Soms stel ik de vraag in stilte: "wie ben je?" of "wat wil je me zeggen?"

Niet altijd komt er een antwoord. En toch - iets in mij weet dan wat de bedoeling is. Een gevoel, een inzicht, een troostend weten.

Ik ben gaan beseffen dat ik niet alles hoef te verklaren. Het is er gewoon. Dat het genoeg is om open te zijn, afgestemd, aanwezig. Dat ik mag vertrouwen op mijn innerlijk kompas: dat wat warm voelt, klopt. https://www.ankh-hermes.nl/blog/leer-de-taal-van-energie-spreken-wat-je-lichaam-vertelt/

Een uitnodiging aan jou

Misschien voel jij ook wel eens iets, maar durf je het nog niet helemaal serieus te nemen. Misschien heb je weleens gedacht: "Gek, maar het leek alsof er iets bij me was."

Weet dan: je bent niet alleen. Veel mensen voelen energie, maar durven het nog niet te vertrouwen. Of hebben nooit geleerd dat dit ook een taal is. Een subtiele, maar zuivere.

Je hoeft geen antwoorden te forceren.

Je hoeft niets te bewijzen.

Je mag simpelweg luisteren, openen, voelen - weten: dit is mijn manier van waarnemen. Dit is mijn verbinding.

En als de wind dan weer zacht langs je huid strijkt, misschien is dat geen toeval.

Misschien is het een groet.

Een herinnering.

Een fluistering van het licht.

Ook tijdens mijn sessies in mijn praktijk krijg ik hulp van dat wat er is. Ben je zelf gevoelig dan kun je dat ook zeker ervaren tijdens de behandeling. Ik ben altijd dankbaar voor hun hulp.

Nicole